ΕΛΕΝΗ

Δραματικός μονόλογος, δια χειρός και νοός Κωνσταντίνου Μπούρα.

Η Ελένη είναι σύμβολο αδικημένης ομορφιάς. Ως κόρη τής Λήδας και του Κύκνου συμβολίζει τη χαμένη ουράνια Αρμονία. Κάθε τι εξαιρετικό προκαλεί τον φθόνο των στερημένων ανθρώπων. Οι ταλαίπωροι θνητοί μεμψιμοιρούν κάθε φορά που κάτι ανεβαίνει στη σφαίρα του Αναλλοίωτου.
Η Ελένη είναι προσωποποίηση του Κάλλους. Η ομορφιά ήταν ιερή για τους αρχαίους Έλληνες. Ακόμη τότε δεν είχε χωριστεί ο άνθρωπος σε σώμα-ψυχή-πνεύμα. Ήταν αδιαίρετη μονάδα, αρμονικά συναρμοσμένη στο Όλον, στο Άπαν.
Η Ελένη είναι συκοφαντημένη, αδικημένη, κυνηγημένη από θεούς, ανθρώπους και δαίμονες. Τη θυσιάζουν στις μωροφιλοδοξίες τους. Τη μετατρέπουν σε τρόπαιο. Μόνον τα γηρατειά είναι η λύτρωσή της. Τα προσμένει, τα καλοδέχεται, τα απολαμβάνει. Αυτή είναι η δική μου Ελένη: γενναία κι αθώα μέχρι τέλους, αμέτοχη στην περιρρέουσα βαρβαρότητα, δεν συμμετέχει στην κακότητα του κόσμου. Κι εάν χρησιμοποιεί την πανουργία της, στο ένστικτο τής αυτοσυντήρησης το οφείλει. Η πονηριά τού κυνηγημένου ζώου που δεν καταλαβαίνει γιατί το κατατρέχουν. 

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)