ΔΟΝ ΖΟΥΑΝ

Η ιστορία του δον Ζουάν έρχεται από εποχές μακρινές και σκοτεινές, όταν ο κόσμος διηγιόταν τις ιστορίες προφορικά κι όταν ο θάνατος ήταν πιο κοντά, μια ανάσα μοναχά απ' τη ζωή.
Ίσως ο δον Ζουάν να ήταν ένας άντρας με σάρκα και οστά, όπως ο Λουίς, ένας παπάς από τη Σεβίλλη που είχε στην κατοχή του ένα βιβλίο για να επικαλείται τον Διάβολο.
Έπειτα η ιστορία πέρασε από στόμα σε στόμα κι έγινε κάτι σαν το σπασμένο τηλέφωνο. Ώσπου, γύρω στο 1600, ο μοναχός Τίρσο δε Μολίνα σκέφτηκε να τη γράψει, δίνοντάς της συνάμα διδακτικό χαρακτήρα: την ονόμασε Δον Χουάν, ο απατεώνας της Σεβίλλης, και μιλούσε για έναν άντρα που σκότωνε έναν άλλον και πήγαινε στην Κόλαση.
Από τότε η ιστορία γνώρισε τρελή επιτυχία και η "μόδα" που δημιούργησε ο δον Ζουάν κράτησε πάνω από ενάμιση αιώνα. Όμως, έχοντας αποσχιστεί από τις σκοτεινές της ρίζες, εξελίχτηκε σε μια ιστορία συναρπαστική και σε κάποια σημεία και κωμική ακόμα. Έγινε η ιστορία ενός συμπαθούς αλλά και ολότελα ξεδιάντροπου γυναικοκατακτητή.
Ο δον Ζουάν ιστορήθηκε με ποίηση, με μουσική, σε κάθε γλώσσα και διάλεκτο.
Στα ιταλικά θέατρα, μάγευε τον κόσμο σε σημείο που και ο Γκολντόνι ακόμα τον ανέβασε στη σκηνή, χωρίς ωστόσο να βάλει αγάλματα να περπατούν ούτε να σκίζεται η γη, γιατί ο άνθρωπος ήταν αμετανόητα ρεαλιστής.

(Από την έκδοση του βιβλίου)