ΣΤΗ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ

Αθήνα, Οκτώβριος 1989. Ένα ανώνυμο τηλεφώνημα πληροφορεί τον δημοσιογράφο Δημήτρη Κ. για την εν ψυχρώ εκτέλεση του εικοσιεπτάχρονου "Άτακτου" από αστυνομικές δυνάμεις, πυροδοτώντας μια σειρά απρόβλεπτων και ανεξέλεγκτων καταστάσεων. Μέσα στο ιδιαίτερα ταραγμένο πολιτικό κλίμα της εποχής, η εκτέλεση του νεαρού αναρχικού ανατρέπει εκ θεμελίων τις βεβαιότητες τόσο του στενού του φίλου Δημήτρη Κ. όσο και του μεγαλύτερου αδερφού του Τάσου, στελέχους της κομμουνιστικής αριστεράς. Οι δύο άντρες, που έχουν μεγαλώσει από παιδιά μαζί, θα προσπαθήσουν να κατανοήσουν πότε και πώς ο Άτακτος πέρασε "στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού". Θα βρεθούν έτσι αντιμέτωποι με το νεανικό παρελθόν τους, της "ηρωικής" προηγούμενης δεκαετίας. Μέσα σε ένα εύφλεκτο εικοσιτετράωρο, θα προβληματιστούν για τη στάση τους απέναντι στην πορεία προς την αυτοκαταστροφή του Άτακτου: ο μεν Δημήτρης Κ. βουτηγμένος στα προσωπικά του αδιέξοδα, ο δε Τάσος ταγμένος στο, υπεράνω όλων, κομματικό του καθήκον. Τελικά θα αναγκαστούν να αναμετρηθούν με τις πεποιθήσεις τους, τις επιλογές τους, τα λάθη τους, τις ψευδαισθήσεις τους, τις ενοχές τους. Καθώς η πολιτική κατάσταση θα αγριεύει, και στους δυο θα απομείνει η πικρή γεύση ενός επικείμενου fin de siecle, των διαψεύσεων και των απογοητεύσεων της γενιάς τους.
Ένα μυθιστόρημα-ρέκβιεμ για μια εποχή που πέρασε ανεπιστρεπτί.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Ο τρόπος με τον οποίο γράφεται το βιβλίο είναι ευρηματικός και αποτελεσματικός. Λειτουργεί μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο, από τη στιγμή που σκοτώνεται το πρωί ο Μ.Π. μέχρι το βράδυ της ίδιας μέρας, ένα είδος κιρκαδικού μυθιστορήματος. (?) Το ζητούμενο φαίνεται να μην επικεντρώνεται στο ποιος είναι ο νεκρός αναρχικός και πώς σκεφτόταν, αλλά πώς τον αντιμετώπιζαν όσο ζούσε και πώς στάθηκαν δίπλα ή απέναντί του οι δύο άλλοι».

(Γιώργος Ν. Περαντωνάκης, bookpress.gr, 07/10/2021)