ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

...Μέχρι που να βγει στη δημοσιά, η αδελφή της, η Θεανώ, έτρεχε ξοπίσω της φωνάζοντας:
"Σε παράτησε ο αβάφτιστος! Πήρες χαμπάρι;"
Κι η Αιμιλία αποκρίθηκε:
"Σαν θα γυρίσω, θα ξέρω την αλήθεια. Από το στόμα του άντρα μου".
Τι είπανε οι δυο τους, η Αιμιλία κι ο Στρατής, κανείς δεν έμαθε. Εκείνη γύρισε αργά στο σπίτι της, άσπρη σαν τον τοίχο. Μόλις που μπόρεσε να σπρώξει την πόρτα και να περάσει μέσα.
Ύστερα από λίγο μαζεύτηκε κόσμος από τη γειτονιά. Είδαν φως στις κάμαρες. Φώναξαν και τον κοινοτάρχη, που μόλις είχε έρθει από το κυνήγι, να μάθουν όλοι τι έγινε μ' αυτή την υπόθεση, μιας κι από νωρίς στο καφενείο οι άντρες βάζανε στοιχήματα για το αν θα γυρίσει ο Στρατής ή όχι.
Δίχως να χτυπήσουνε την πόρτα, οι γυναίκες μπήκανε πρώτες στο σπίτι της Αιμιλίας. Φωνάξανε πολλές φορές τ' όνομά της, αλλά δεν πήρανε απάντηση. Η πίσω πόρτα που έβγαζε στον δρομίσκο προς το ποτάμι πηγαινοερχότανε με τον αέρα.
Αργότερα μάθανε πως, η Αιμιλία κουβάλησε το νυφικό της από το σπίτι ίσαμε το ποτάμι, μισή ώρα δρόμο, και το πέταξε μέσα στα κρύα νερά. Την είδε ο Δήμος, ο γείτονας, και του κόπηκε η ανάσα. Κάτω από το φως του φεγγαριού όλα τα είδε καθαρά... 

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)